Vampire Boyfriend

Catchy altpop die de luisteraar zelfacceptatie biedt, maar ook niet bang is om te flirten met het duister. Dat is Vampire Boyfriend: een Rotterdams viertal met roots in Zeeland en Vlaanderen, onder artistieke leiding van leadzanger Janine van Osta. De van oorsprong Zeeuwse van Osta, onder andere bekend als vast bandlid van Broeder Dieleman, schrijft alle nummers van de nog jonge band, die in 2020 is opgericht. Naast van Osta wordt de band versterkt door Sophie Reekers (So-Fi en Meneer van Dalen), Mitchell Quitz (Library Card, The Lumes) en Arno Geers (FRAMAN). Momenteel werkt de band aan hun debuut-EP en wachten ze reikhalzend op hun eerste sponsorshipdeal met een kledingmerk.

Vampire Boyfriend


Van Osta maakte eerder jarenlang muziek met de solo-act Saint Helena Dove. Sindsdien zijn zij en haar muziek volwassen geworden, uitgevlogen. Over Saint Helena Dove zegt ze: “toen probeerde ik het goed te doen voor andere mensen, in Vampire Boyfriend probeer ik het goed te doen voor mezelf.” Dat is te horen aan de nummers die Vampire Boyfriend heeft uitgebracht. Van Osta zingt haar jongere zelf toe in dromerige alt-popnummers die door haar stem en de bijzondere melodieën tot een bijzondere luisterervaring verheven worden. In de in 2020 uitgebrachte demo ‘(You don’t have to be) a shark’ luidt de verzachtende boodschap aan een verwarde teen goth:

You’re not cold-blooded or hard to love
It’s not for heart or lack thereof

De naam en uitstraling van de band, evenals de esthetiek van de ‘verhalende livesessies’ die het viertal tijdens de pandemie opnam, brengen goth-invloeden, verwijzingen naar horrorfilms en Satanistische rituelen. Dit kan tot verwarring leiden: in een interview met Omroep Zeeland wordt Van Osta gevraagd of de nummers wel geschikt zijn voor kinderen. Natuurlijk: de muziek is voor iedereen, maar schuwt pijn, vooral pijn uit het verleden, niet. Die pijn wordt in de muziek van Vampire Boyfriend altijd omhuld door een popvernis waardoor het wat minder steekt. Van Osta legt dat als volgt uit: “Mijn dertien jaar oude, naar Green Day luisterende goth kid-zelf is echt héél blij met wat ik nu aan het doen ben. Mijn zes jaar oude, prinses jurk-dragende, naar ABBA-luisterende zelf ook. Naarmate ik ouder en sterker word kom ik erachter dat ik al helemaal goed was zoals ik ben geboren. Ik probeer dat nu eer aan te doen en verder uit te versterken.”

Hoewel ABBA en Green Day de jeugdherinneringen van van Osta kleur geven, doet de muziek eerder denken aan acts als Unknown Mortal Orchestra, Melody’s Echo Chamber en Lucy Dacus, wier stem gelijkenissen vertoont met die van van Osta. De teksten van Vampire Boyfriend zijn heel persoonlijk en introspectief, maar ook tongue-in-cheek. Het nummer ‘Vampire Boyfriend’ biedt aldus 3voor12 een ‘archetypische omschrijving van vroegere relaties’: 

Woah yeah, Vampire Boyfriend
Came over once to suck on my
Finger, never lingers, blood sugar getting higher
And he always leaves before I’ve said goodbye

De jaren 60-melodieën en jangle-y gitaargeluiden zorgen voor opgewekte, warme liedjes die blijven hangen bij de luisteraar. Het duistere in de muziek dat omarmd wordt is eigenlijk helemaal niet zo duister: geheimzinnige rituelen kunnen ook een vorm van self-care zijn, en zelfs Satan wordt vrolijk en liefdevol toegezongen: you can’t touch me, you’re already dead. Lucifer wordt op aarde ontvangen door een welkomstcomité uit Rotterdam dat niet bang voor hem is. En ondanks de verwijzingen naar de dood, vampieren en de hel, hoef je ook voor Vampire Boyfriend niet bang te zijn: ze stellen je misschien wel voor aan het duister, maar houden ondertussen ook je hand vast.