So-Fi

So-Fi betreedt de Nederlandse popbühne als ware ze David Byrne met een cassettespeler: “Hallo, hier ben ik!” Met schone schijn bezingt de Rotterdamse muzikant – echte naam: Sophie Reekers – op haar debuut-EP Maar Verder Gaat Het Goed het vernislaagje van onze sociale omgang. De dingen die we zeggen maar niet menen, de dingen die we goed bedoelen maar beter voor ons hadden kunnen houden. Bijna fluisterend vraagt ze zich af: ‘Tussen de lijnen door, kun je me dan verstaan?’

Hoe vaak ze de woorden zelf wel niet heeft uitgesproken: “Maar verder gaat het goed hoor.” Op een feestje. In de hoek. Je eigen weemoed relativeren tot er weinig meer van over lijkt. Toen het even niet zo goed ging, schreef Sophie haar eerste So-Fi-liedjes met een goedkope synthesizer en een krakkemikkige drumcomputer; allereerst om zichzelf durf in te praten, tot ze besefte dat wel meer mensen dat konden gebruiken.

Maar Verder Gaat Het Goed is met alle speelse melodieën en gekke geluidjes – van kiesschijven en Yamaha-trompetten tot synthetische ‘sterrenstof’ – houtje-touwtje (maar niet té) en tongue-in-cheek (maar niet té). Een bloemlezing van geleefde gesprekken en goedbedoelde clichés, zoals de praktijkbegeleider die haar adviseerde eens naar de kleine dingen om haar heen te kijken. Zo is de wereld van So-Fi is er een van levendige kleuren en empathie, tevens behuisd door Roosbeef, Byrne, Amadou & Mariam en Eels, waarvandaan ze na haar eerste EP nog alle kanten op kan.