Moon Moon Moon presenteert het album met drie releaseshows; op Motel Mozaique. in Rotterdam (23 april), in Cinetol Amsterdam (14 mei) en TivoliVredenburg Utrecht (29 mei).
Onder de naam Moon Moon Moon staat Mark Lohmann bekend om zijn gedurfde, eindeloos geestige en schokkend oprechte slaapkamerfolk. Aanvankelijk brengen Lohmanns intieme liedjes gevoelens van vervreemding en verlangen op abstracte wijze over, waarbij men vergelijkingen trekt met geestverwanten als Phil Elverum, Sufjan Stevens, Conor Oberst en Elliott Smith.
Na jaren van productief schrijven en onafhankelijk opnemen verandert de hele creatieve benadering van Moon Moon Moon met Lohmann's zogeheten “Journal Entries”. Deze liedjes in vrije vorm worden heiligdommen voor zijn meest ongemakkelijke, gênante, grappige en impulsieve gedachten. Elk nummer is in één dag opgenomen, vergezeld met songteksten en met Lohmann's vaak macabere, grillige animaties.
Moon Moon Moon's album Silly Symphonies is niet alleen een verzameling nummers. Dit zijn levendige scènes, met veldopnames, terugkerende motieven en geluiden die specifieke personages uitbeelden, elk met hun eigen kleine spanningsboog en binnen een groter ontvouwend muzikaal universum. Vernoemd naar een reeks Disney-shorts uit de jaren dertig - Silly Symphonies is een ontwapenende, intieme, grootse en meeslepende luisterbeurt.
Het grootste deel van de plaat is geschreven met arrangeur/toetsenist Stef Koenis: naast de korrelige Disney Soundtracks vond het duo wederzijdse inspiratie bij iconische filmcomponisten als Danny Elfman en John Williams. Door Lohmanns meer lo-fi benadering te combineren met Koenis' gave voor symfonische arrangementen ontpopt Moon Moon Moon zich als een audiovisuele wereld vol rijke, vaak sluw verstopte details. De muziek en de verhaallijn kregen vorm door notities op Pinterest te vergelijken, beelden die als potentieel decor voor Lohmann's intieme overpeinzingen konden dienen. Geluiden en melodielijnen keren gedurende de plaat meerdere malen terug als levende personages.
De lo-fi tendensen en uitgestrekte monologen krijgen nog steeds hun plek in de zon op Silly Symphonies. Zodra de strijkers, koperblazers, glockenspiels en pauken echter de kamer binnenstromen wordt de chaos in Lohmann's hoofd een troostgevende harmonie. De luisteraar wordt begeleid door de grootse wals van "Hell", de onomwonden, sonore folk van "Midsummer Festival" en de engelachtige kamerpop van "Wrapped Around": binnen al dat orkestrale vuurwerk klopt een meedogenloos mooi, naakt en onverbloemd hart.
De hoofdpersoon van het verhaal ontwaakt uit een lange moeizame slaap op "Allows", terwijl "Bedroom Choirs" zijn verheven naam eer aan doet: Lohmann's muzikale vrienden - waaronder Clean Pete, Vic Willems en Robin Kester - verzamelen zich binnen de kleine ruimte. Vanaf nu is Moon Moon Moon niet langer alleen een in zichzelf gekeerd persoon.